mənzil

is. <ər.>

1. Yaşayış evinin adətən bir neçə otaqdan, mətbəxdən və s. dən ibarət olan hissəsi. Təzə mənzilə köçmək. Üçotaqlı mənzil. – <Tahir> ikiotaqlı mənzilində cəmisi bir həftə qalmışdı. M. Hüs.. // Ümumiyyətlə, ev, birinin yaşadığı yer, otaq, məskən. Mənzili qaydaya salmaq. – Əhvalatı başdan deyim: – Məşədi Həsənlə . . gəldik mənim mənzilimə. Ə. H.. Mirzə Cəmilin mənzilində bəzən səhərə kimi çıraq yanırdı. Ə. Vəl.. Mənzil etmək – yaşamaq üçün düşmək, bir yerdə qalmaq. Mehmanxanada mənzil etmək. – <Tacir> bir karvansarada mənzil edir. (Nağıl).

2. Gedilən yolun bölündüyü hissələrdən hər biri; mərhələ. Bir mənzil yol getmək. – İki mənzili bir gündə gedirdilər. M. S. O.. // Gedilən yer, yolun sonu. Mənzilə çatmaq. – Yetişib mənzilə dayandı qayıq; Söndü yavaş- yavaş motorun səsi. S. V.. <Nizami> . . günbatana mənzilə yetişəcəyini güman edirdi. Ə. M.. Mənzil başı – gedilən yer. Mənzil başına çatmaq. // Ümumiyyətlə, yol, məsafə. Bir aylıq mənzili bir gündə kəsər; Köhlən bəsləmişəm görək Qıratım. «Koroğlu». Cənab uryadnik, Çullu çox uzaq mənzildir. S. R.. Mənzil etmək – yolda istirahət üçün bir yerdə dayanmaq, düşmək. Köç mənzil eləyib, heyvanları düzə buraxmışdı. Ə. H.. Edərdi orada bir gecə mənzil; Anıb o günləri, fikri dolandı. H. K. S.. Mənzil kəsmək – lazım olan yerə çatmaq, yolu başa çatdırmaq, qət etmək. Arpa yemiş at mənzil kəsər. (Ata. sözü). Yedəyi köhlən atlı çapar mənzil kəsib, özünü Hatəm xanın malikanəsinə çatdırdı. S. R..

3. Körpü kimi tikililərdə, qurğularda qonşu dayaqlar arasındakı məsafə, ara.

4. Güllənin, mərminin gedib hədəfi vura biləcəyi məsafə.